Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1953. Αποφοίτησε το 1971 από το Πειραματικό Σχολείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και το 1977 από την Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1988 απέκτησε τον τίτλο της ειδικότητας της Εσωτερικής Παθολογίας. Το 1988 αναγορεύθηκε διδάκτορας με βαθμό «άριστα». Το θέμα της διδακτορικής διατριβής του ήταν «Ο ρόλος του συμπαθητικού νευρικού συστήματος στη νεφραγγειακή υπέρταση». Το 1990 εκλέχτηκε παμψηφεί λέκτορας Παθολογίας του Τμήματος Ιατρικής. Ανήλθε όλες τις ακαδημαϊκές βαθμίδες και το 2009 εκλέχτηκε παμψηφεί Καθηγητής Παθολογίας. Το 1995 μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λωζάνης (Centre Hospitalier Universitaire Vaudois, CHUV) με υποτροφία του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (International Atomic Energy Agency). Διετέλεσε Διευθυντής της Β΄ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής ΑΠΘ (2011-2020), Διευθυντής του Τομέα Παθολογίας (2004-2007) και Πρόεδρος του Τμήματος Ιατρικής ΑΠΘ (2007-2020). Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαίδευσης ΑΠΘ (2016-2019), Πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης (2015-2019), και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής Εκπαίδευσης (2012-2021), της οποίας υπήρξε ο ιδρυτής. Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα ήταν τα καρδιαγγειακά νοσήματα και η αρτηριακή υπέρταση. Συμμετείχε για πολλά χρόνια στην τριμελή επιτροπή εξετάσεων για την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της Εσωτερικής Παθολογίας, ήταν μέλος πολλών ελληνικών και διεθνών επιστημονικών εταιρειών και κριτής άρθρων σε πολλά διεθνή περιοδικά. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Προέδρου του Τμήματος Ιατρικής ΑΠΘ ιδρύθηκε η Ειδική Μονάδα Βιοϊατρικής Έρευνας και Εκπαίδευσης και η Κλινική Μοριακής Ιατρικής, εκπονήθηκε και εγκρίθηκε το νέο πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών και ιδρύθηκε το πρώτο στην Ελλάδα αγγλόφωνο πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών. Επίσης, εγκρίθηκαν ο νέος κανονισμός για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής και ο κανονισμός για την απόκτηση τίτλου εξειδίκευσης (fellowship) και καθιερώθηκαν κριτήρια για την εξέλιξη και εκλογή μελών ΔΕΠ. Ακόμη, αναβίωσε ο θεσμός του Επιστημονικού Συνεδρίου του Τμήματος Ιατρικής, αυξήθηκαν θεαματικά τα προσφερόμενα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών και επαναλειτούργησε ο θεσμός της Εκπαίδευσης Εκπαιδευτών. Υπό την καθοδήγησή του εκπονήθηκαν πολλές διδακτορικές διατριβές και διπλωματικές εργασίες. Για τη συνολική προσφορά του τιμήθηκε από την Κοσμητεία της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ. Επίσης, η Σύγκλητος του ΑΠΘ τού απένειμε τον τίτλο του Ομότιμου Καθηγητή, για το συνολικό διδακτικό, ερευνητικό, κλινικό και διοικητικό έργο του.
